davam.az - BÜTÖV AZƏRBAYCAN ADINA! > Çap səhifəsi > Emin Çölaşan:

Sevgili okuyucularım, seçim öncesinde aynı konuyu defalarca yazdım. Belki okumaktan sizler de bıkıp “Yeter artık kardeşim, biz geri zekalı mıyız” dediniz.
Neydi ısrarla yazdığım o cümleler? Aynen şöyleydi:
“Şimdi particilik değil, hortumculara karşı güç birliği zamanıdır. Oylar sağ-sol demeden AKP’ye rakip olan en güçlü adaylara.”
Burada ayrıca defalarca vurguladım, “Particilik yapmayın. İlinizde, ilçenizde ve beldenizde hangi muhalefet adayı güçlü ise oyunuzu ona verin” diye açıkça yazdım.
Bunlar bir gazeteci için riskli şeylerdir ama o yükün altına girdim.
* * * *
Bazı iller vardı, orada seçimi kimin kazanacağı belli değildi.
Hangi muhalefet partisinin, örneğin CHP’nin mi, yoksa MHP’nin mi daha güçlü olduğunu hiç kimse bilemezdi.
Manisa, Balıkesir, Hatay, Mersin, Adana gibi.
Ama bazı seçim bölgelerinde sonuç üç aşağı beş yukarı biliniyordu. Muhalif seçmen oylarının parti ayırımı yapmadan o adaylara yönelmesi gerekiyordu.
En somut örneği vereyim:
Ankara Büyükşehir’de MHP’nin kazanmasının asla mümkün olmadığını bu partinin seçmenleri de biliyordu. Bu durumda MHP’li seçmenin Ankara’yı AKP’den kurtarmak için CHP adayı Mansur Yavaş’ta birleşmesi gerekirdi.
Sonuç ortada:
AKP yüzde 44, CHP yüzde 43 ve MHP yüzde 7.
Demek ki o yüzde 7’ye dahil olan MHP’li seçmen gereğini yapıp oyunu CHP’ye verme zahmetine katlansaydı, iş çoktan bitmiş olacaktı ama oyları boşa gitti.
* * * *
Şimdi lütfen SÖZCÜ’nün internet sitesine girip en üstte yer alan bölüme bir bakın:
“İl il, ilçe ilçe seçim sonuçlarını öğrenmek için tıklayın.”
Orada ayrı ayrı bütün il ve ilçelerin seçim sonuçlarını, kazanan ve kaybeden partilerin yüzde kaç oy aldıklarını göreceksiniz. Merak ettiğiniz her il ve ilçeyi tıklayıp bakabilirsiniz.
Dikkatinizi bir şey çekecek:
CHP ve MHP oyları bölünmeseydi, pek çok yerde belediyeyi AKP’nin kazanması söz konusu bile olmayacaktı.
Bu söylediklerim Doğu ve Güneydoğu’yu elbette kapsamıyor. Oralarda pek çok yeri silmece BDP aldı.
Ama özellikle Akdeniz, Ege, Karadeniz, Marmara ve Orta Anadolu bölgelerinde AKP’ye çok sayıda belediye kazandıranın işte bu bölünme olduğunu göreceksiniz.
Örnek mi istiyorsunuz, işte Antalya, işte Karadeniz Ereğli ve daha nice il ve irili ufaklı ilçeler…
Sadece bu oy bölünmesi nedeniyle AKP’nin kazandığı il merkezlerinden de birkaç örnek vereyim:
Amasya, Balıkesir, Kastamonu, Uşak, Artvin, Kırşehir, Bilecik…
* * * *
CHP ve MHP bu seçimlerde akıllıca bir taktik uygulayıp birbirlerine saldırmadılar, birbirlerini kötülemediler.
İkisinin de seçmeni bir anlamda kalben birleşti.
Peki oyların bölünmesine nasıl engel olunur, iki partinin seçmeni hiç değilse sandık başında nasıl birleşirdi?
Onu biz bilemeyiz, parti yönetimlerinin işidir.
Ama mutlaka, hiç değilse belli yerler için bir şeyler yapılabilirdi.
Belki de hiçbir şey yapılamazdı!
Bu tabloyu bu yüzden dikkatinize sunmak istedim. AKP yine yüzde 44 oy alırdı ama bölünme olmasaydı bugün kazanmış olduğu en az 100 il ve ilçe belediyesini yitirirdi.
Lütfen bu gerçekleri görelim ve iyi bilelim.
Belki bundan sonraki seçim için hep birlikte ders almış oluruz!
(Bu söylediklerime AKP’nin yüzde 50’den fazla oy aldığı Konya, Kayseri, Malatya, Erzurum gibi iller elbette dahil değildir.)
Kelle başı 20 dolarlık gösteri!
Dün öğle saatlerinde yurt dışından gelmiş bir okuyucum yanıma geldi. Balkanlar’da yaşayan bir özel sektör yöneticisi. Anlattıkları ilginçti:
“Emin Bey, ayağımın tozuyla oradan geldim. AKP’nin Balkan ülkelerindeki seçim hazırlıkları günler öncesinden başlamıştı. Kazandıkları takdirde seçim gecesi şenlikleri düzenlemeyi planladılar…
Tayyip Erdoğan posterleri hazırlandı…”
Ötesini de güvenilir okuyucumun anlattıklarından yola çıkarak yazıyorum:
Diktatör seçimden yine birinci parti çıkınca bazı ülkelerde birileri -yabancı uyruklu şahıslar- sokaklara dökülüp kutlama yaptılar.
Bosna, Kosova, Makedonya, Filistin…
Her birinde yaklaşık 100-200 kişi, Tayyip sloganları attılar!
Ellerinde onun posterleri vardı, zaferini kutladılar!
Televizyon kanalları ve muhabirler ayarlanmıştı, gösterileri kayda alıp bizim yandaş medyaya servis ettiler ve onlar da yayınladılar.
Peki bu iş nasıl oldu? Okuyucum anlatıyor:
“Örgütlenme günler öncesinden düzenlendi. Posterlerin ve ampullü bayrakların basımı yapıldı. Katılımcılara ayrıca hem yol parası, hem de katılım ücreti olarak kişi başına 20’şer dolar ödendi. Filistin’de nasıl olduğunu bilmiyorum ama Balkan ülkelerinde parayla adam ayarlayıp gösteri yaptırdılar.
Paraların bir bölümünü de şirket bütçesinden ben dağıttım!”

Emin Çölaşan: - Ah şu oylar bölünmeseydi