davam.az - BÜTÖV AZƏRBAYCAN ADINA! > Gündəm, DAVAMın yazıları > İlter Yeşilay könüllərin sevgilisidir
İlter Yeşilay könüllərin sevgilisidir |
|
“Gözəl bir yaz günündə Ankarada dünyaya göz açdı. Uşaqlığı iki bacısı, dünyalar gözəli anası və qayğıkeş atası ilə bərabər keçdi. Orta məktəb illərində məktəblərimizdə mütəmadi olaraq şeir dinlətisi, şeir yarışması keçirən dəyərli şairə Güzidə Taranoğlu o illərdə mənim idealım olmuşdur. Bu yarışmaları qazanmaq mənim üçün ədəbi aləmə atılmağa bir başlanğıc oldu. 1990 cı illərə qədər olan çalışmalarım” Dediler zamanla hep azalırmış sevgiler” adlı şeirim dəyərli bəstəkar Bilge Özgen tərəfindən bəstələnməsi bir məcəraya səbəb oldu. O il həm Milliyətçi qəzetində üçüncülük ödülü, hem de TRT Müzik ödülünü qazandım. Daha sonra çalışmalarım davam etdi. Müxtəlif çeşitli şeir etkinliklərində, festivallarda, şeirlər oxudum. 2000 il də şeir kitabımı çıxardım. Bu arada TRT repertuarına girən əsərlərimdə çoxalırdı. Fərqli şeylər etmək istiyirdim. Bir çox festifallara qatılaraq ETV Televizyasında 57 bölüm “Mısralarda Buluşalım” adlı Şeir və Müzik programını iki ıl davam etdirdim. Şeirlərim Almancaya çevrildi. Dünya Gənç Türk Yazarlar Birliği,Türk Dünyası Hizmet ödülü, Dil Tarih Coğrafya Fakültesi YILIN ŞAİRİ ödülü, Malatya Kayısı Festivali beste yarışması üçüncülük ödülü, TRT müzik ödülünə layiq görüldüm. Hal-hazırda İLESAM da Genel müdür vəzifəsində çalışıram”
Şeirləri tanınmış müğənniləri tərəfindən oxunan, bəstəkarlar tərəfindən bəstələnən, nəinki Türkiyədə o cümlədən Azərbaycanda sevilən şairə İlter Yeşilayı oxuduqca sevməyə başladım. Hər bir sətirində dərin duyğuları aşıb-daşan şairə sevincini, kədərini özünün deyil ümumbəşər olduğunu da gözümüzün önündə canlandırır. İltər Yeşilayı Ankarada, İlim Edebi Eser Sahibleri Meslek Birliğinde (İLESAM) tanıdım və bir şair kimi, bir insan kimi çox sevdim. Onun şəxsiyyəti ilə ədəbi yaradıcılığı bir birini izlədiyini, bənzərliyini, başqalığını gətirdi ürəyimə və mən onu şeir kitabları ilə bərabər ürəyimə, yaddaşıma, ədəbi dünyamın qucağına köçürdüm. Desəm ki, İlter xanım könüllerin sevgilisidir yanılmaram. Çünki onu hər kəs sevir. Ona görə ki, o özünü sevdirə bilir hər oxunulan misrasında. Hər birimizə məlumdur ki, Şairlərin dünyası, yaşamı çox fərqlidir, şairlər kimsənin görmədiyini görüb, duymadığını duyur və hiss edənlərdir. Onların həyata baxışları fərqlidir. Həyatı müşahidələr onları sarsıdanda, sevindirəndə sətirlərində özünü əks elətdirir. Zeytun haqqında yazdığı şeirdə də başqalığı hiss olunur. Zeytuna ürək verir, sevgi verir, dadını doidaqlarında sevgisinin rahiyyəsinə bağlayır. Çox maraqlıdır. Onun zeytun şeirini oxuduqdan sonra illərlə dilimə dəyməyən zeytunu dadmağa, sevməyə başladım. Karanlık mabedine ne yol ne iz vermeyen, O simsiyah bendine kul olduğum gözlerin, Kaş altında kara kış, canevimdeki bakış Tenimi karla ovam kış yangını gözlerin Bırak yakarsa yaksın ne kadar yaksa da az Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Sende o siyahların efendisi o mağrur O yedi renkte tek bir o her bakışı gurur, İnsanı süründürür, insanı yere vurur Sonra tutar kaldırır el pençe divan durur Gözlerinin hışmından her yanımda bir maraz Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Her evin her sofranın sefası değil midir? Yağı özü tanesi şifası değil midir? O olmazsa olmazın o sürmeli maralın Gözüne renk verenin vefası değil midir? Öyleyse çabuk gitme nedir bu telaş bu naz? Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Sırlarına düğümlü ömrüm nasıl da geçti, Hangi yana estiysen peşin sıra savruldum Sonunda infialin ayrılığa pay biçti Geri durdum kırıldım canevimden vuruldum Siler süpürür seni Asi, Fırat ve Aras, Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Şu perişan halime elleri güldüremem, İçimdeki o seni, sensizken öldüremem, Ben varlığında bile, yokluğuna köleyim Kalbimdeki son rengi siyaha sildiremem Umutlar eğirdiğim düşlerim taraz taraz, Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Antik efsanelerin huzur barış elçisi Kral ve soyluların başını bezeyen taç Ege'den uzatılan bir dalın ucundaki O barış çağrısına herkes ben gibi muhtaç Renginde Anadolu türküler çalan bir saz Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Ben baharı güzledim,henüz yaza doymadan Bir sözümün yerine başka bir söz koymadan Her tövbede yeniden diz çöktüm mihrabına Gönlümün üstündeki teni candan soymadan Ne gözümde ayva var, ne kütür kütür kiraz Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz Usta değil kalfayım, sözüm bir yere kadar, Yenim bol gelse bile şairirm yerim hep dar, İnsanlara cennetten gönderilen o kutsal, Zeytini gözlerinde sevdiysem bunda ne var? Simsiyah oklarını kanıma batır da yaz Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz İlter xanımın düşüncələrində eşq, məhəbbət nə qədər güclü olsa da zamanla azalmaq ehtimalıda çoxdur. Onun təbiri ilə desək sevgilər əbədiyyən deyil onu zaman əlimizdən almağa, ürəyimiz gözümüzdən salmağa, kimlərsə əlimizdən qorarıb qaçmağa da müvəffəq ola blər. Dediler zamanla hep azalırmış sevgiler Olsun bana seninle geçen yıllarım yeter Nasıl olsa her şeyin zamanla sonu yok mu? Ömür dediğimiz şey küsecek kadar çok mu? Dediler ki gün gelir unuturmuş gidenler, Olsun bana aşk dolu geçen yıllarım yeter Nasıl olsa her şeyin zamanla sonu yok mu? Ömür dediğimiz şey küsecek kadar çok mu? İlter Yeşilayın “”Lal kiraz” şeiri də zeytun qədər ətirlidir. Şairin oxşamaları, bənzəmələri oxucunu heyran edir. Meyvələrə can verir, dadını insan, sevgi dadı ilə eyniləşdirir. Deyərdim ki, bəlkə də bu cür səpki nadir şairlərə xas olan bir duyğudur. Onun şeir çələngində həyatın rəngləri, sevginin saflığı meyvələrin ilk nübarı qədər ətirli və dadlıdır. Ah benim ömrü mürver cânı server efendim Sende mihman olmaya yeter mi cevrü fendim Sevdan ki; yüreğimde incecik naz gibidir Sözün ki; kulağımda bir çift kiraz gibidir İsterim ki gönlümü gel mest-i harab eyle Arz edeyim halimi udla kanunla neyle Dem bu demdir dünyadan ikimiz de kâm alsak Ne olurdu bu gece, mehtapta yalnız kalsak Şu kiraz bahçesinde meşk etsek fecre kadar Meleklerin diliyle söyleşsek ecre kadar Gedayi’den dem vursak yahut da Külebi’den Tarihlere mal olmuş nice can çelebiden Meyledip hülyalara seyreylesek âlemi Baharın dallarında zevk eylesek elemi Avcumuzda kanarken lâl-i kirazın izi, İki kaşın arası dâra çekseler bizi Yar ile dosta doğru yol açıp yücelerden Def eylesek kederi kedersiz gecelerden Tokat’a selam dursak bir kirazın dalında Yâd etsek erenleri tanelerin alında Sonra saman yolunu sıyırıp üstümüzden Hasretin matemini ayırıp üstümüzden Üleşsek kirazları bir sana iki bana Doyulur mu cananım ne kiraza ne sana Kalbimde aşkın tadı sanki Tokat kirazı Bir sepet kirazla gel gönlüm gönlüne razı Sar elmalı yazmayı zülfüme yel değmesin Dilerim ki elime başka bir el değmesin Ah benim ömrü mürver, cânı server efendim Yolunda gayba düşsem tek yönüm budur derim Neylersin yar bu benden dâr-ı dünyada gayrı Ne sana hasret kalır ne de uzakta ayrı Ey benim şems-i sevdam dudağı lâl-i kiraz Gel gönül iklimime bahtım gibi doğ biraz. Bilirsin ki; Tokatı dehlesen de koşamaz Tokat’ın kirazını tatmayan çok yaşamaz Oxuduğum şairlərin sətirlərində həmişə onların özünü görməyə çalışmışam. Hardasa məmnun qalmadıqlarımda az olmayıb. Amma, tam səmimi deyəcəyəm, Mən İlter Yeşilayı oxuduqca daha çox sevməyə başladım. Hərdən düşünürdüm ki, bu xanımın üzünə Allah bu qədər nuru nədən çiləyib- onun gözə gəlmə ehtimalından qorxmuyubmu. Amma onun iç dünyasına vardıqca düşünürəm ki, Allah onun qəlbinin, içinin gözəlliyini vücuduna, dilinə, ruhuna verib və onu bu gün sıradan biri deyil, sırada olan tək-tək ilahi varlıqlarından dünyaya gətirib. İlter xanımla hələ çox yazılarımız olacağına əminəm. Onun zəngin söz çalarları, saf duyğuları əbədiyyətə qədər onun həyat yoluna öz nurunu salacaqdır. Nəzmiyyə Hicran Geri dön |