Oğuz yurdunda quraşdırılmış for-post keçid zona - “ölkə” - Ermənistan

Beləliklə, Haylar - ermənilər (vəhşi meşə adamları) müsəlman ərəblərin köməyi ilə Ərməniyyə torpaqlarında yaşayan yüzlərlə müxtəlif tayfadan biri oldu və ərməniyyə adlı bir joğrafiyanın və inzibatı ərazinin sakinlərindən biri oldular. Amma erməni olmadılar. Niyə erməni olmadılar? Çünkü erməni sözü ilkin mənasını dəyişmişdi, artıq ərəblər bu yerlərə gəldiyi zaman erməni sözü “vəhşi adam, qaba, köntöy adam ” kimi təhqir mənasında istifadə edilirdi. 1878- ildə Hay (erməni) katalikosu rus çarına məktubla mürajiət edib xahiş edirdi ki, rus əsgər və zabitləri onlara erməni deməsinlər, erməni deməklə onları təhqir edirlər.(Tı vor, tı merzaveü, tı qnusnıy armenin. (sən oğru, sən iyrənj, sən məkrli erməni - Aleksandr Puşkin ) və ya (mən banazor ermənisiyəm ki?.. - M.F.Axundzadə ) Anjaq katalikosun məktubunun bir təsiri olmadı. Rus zabitləri əksinə hay- hayeslərə erməni deməkdən həzz alırdılar. Doğrudan da ermənilər qaba , köntöy, ayaqları əyri, tüklü, xiyarburun, yastıbaş tiplər idilər (Adam Metz). Sonra Haylar məjbur olub öz dillərində öz qurduqları oyunjaq respublikada Hayes oldular - onlar 1923- ildə Moskvanın jiddi yardımı ilə Qərbi Azərbayjan ərazisində qurduqları for-post respublikaya Hayastan dedilər, Hayastandan kənarda isə onlar istəməsə də bütün təhqirləri qəbul edib erməni kimi tanındılar. Beləliklə, səhabi ərəblərin səxavəti sayəsində əsrlərlə yiyəsiz qalan və Ərməniyyə torpaqlarında yazılan, yaradılan qıpçaq - türk xristian ədəbiyyata hayeslər sahib çıxmağa başladılar. Çünkü bu ədəbiyyat xristian məzmunlu olduğuna görə İslama lazım deyildi. Özlərini qədim mədəniyyəti olan bir xalq kimi qələmə vermək məqsədilə saxtakarlıq -oğurluq yolu ilə tarix və s. kitabları toplayıb Eçimədzində (Üç Müəzzin) gizlətdilər. Kitablar Eçimədzində, Matedaranda dəmir qutularda qıfıllanmış və zənjirlənmiş vəziyyətdədir (Mir Əli Seydov, Fəridə Məmmədova). Xatırladım ki, Eçimədzin - Üç Müəzzin deməkdir, erməniyə dəxli yoxdur, Matadaran isə farsja Mətn Darəd (mətn olan yer, kitabxana) deməkdir. Erməniləri səhabi ərəblərdən sonra qoruyan, mühafizə edən Səljuq Türkləridir. İslam tarix səhnəsinə çıxandan dərhal sonra yəhudilər çiçəklənmə dövrünü yaşadılar, Səljuqlar tarıx səhnəsinə çıxdıqdan sonra isə ermənilərin bəxti açıldı və sözün tam mənasında ermənilər bir çiçəklənmə erasına daxil oldular. Hətta iş o yerə çatmışdı ki, XII əsrdə səljuq sultanı Məhəmməd bu məkrli-hiyləgər jəsus tayfanı “ali millət” adlandırmışdı.
Maraqlıdır, hörmətli oxujum bilsin ki, qədim erməni tarixçiləri kimi qələmə verilən salnaməçi-tarixçi yazıçılar hay mənşəli erməni deyil və onların kitabları hay -erməni dilində yazılmamışdır. İndi ermənilərə bunu deyəndə deyirlər ki, o qədim erməni dilidir- yəni qrabar dili. Halbuki qrabar dili qriqoryan kilsəsində dua oxumağa yarayır və bu dildə danışmaq belə qadağan idi. Bu dilə ermənilər qutsal-ritual motiv vermişdilər. Yəni ermənilər güya allahla qrabar dilində danışanda allah onları başa düşürmüş, dualarını qəbul edirmiş - dualar da hamısı başqa millətlərə küfr və nifrətdən ibarət olanda.
Maraqlıdır ki, qrabar dili öz fonetik-qrammatik-leksik strukturuna görə flektiv dillərə yaxındır, yəni indiki Hindistan ərazisində yaşayan qaraçı tayfaların dilinə yaxın olmuşdu, amma bu günkü erməni dili - Aşqrabar isə aqlünativ dil strukturuna malikdir. Yəni Türk dili sisteminə- iltisaqi dil quruluşuna malikdir. Niyə? Çünkü qrabar dili qaraçı dilidir, kilsədə dua oxumaq üçün yararlıdır, bu günkü aşqrabar dili isə xalqın janlı danışıq dilidir və türk dili sistemi üzərində qurulmuşdur. İndi özünüz fikirləşin, o kitablar qaraçı dilində yazılmayıb, indiki erməni dilində də yazıla bilməzdi. Elə isə kitabları niyə gizli tuturlar? Birinjisi o kitablar qrabar dilində yazılmayıb, ikinjisi, o kitablar xristian dininin ortodoks məzhəbinin Təlimlərini təbliğ edir, hayeslər isə Qriqoryan sektaya mənsubdur-yəni o kitablarda xristian - ortadoks təlimlər ermənilər üçün ikinji dərəjəli təlimlərdir. Kitabların məzmununda olan dominant motivlər ilkin xristian dini motivləridir, ermənilər isə qriqoryandırlar. O kitabların dili isə o zamankı hun-göy-sak-xəzər-kıpçak dilidir (başqa adı Kaspiana dili). O ki, qaldı kitabların məzmununa, bu kitablar Albaniya, Xəzər, Sak, Kaspiana, Atropatena, Midiya, Tap Aruz (Təbriz) Xəzər-qıpçaq ... tarixləridir. Orada nə hayes tarixi var, nə də erməni tarixi, elə məhz bu səbəblərdən ermənilər o kitabları üzə çıxartmır. Çünki o kitablar üzə çıxsa ermənilərin Qafqaz mənşəli millət olmadıqları, Urartuya, Finikiyaya, Kilikiyaya... aid olmadıqları və sair bu kimi saxtakarlıqlarının üstü açılajaq.