Bu da son... Adətən hadisə, başdan sona doğru anladılır. Ancaq bu hekayədə hər şey tərsinə olacaq. Çünki zaman da, məkan da, insanlıq da olmalı olduğu kimi deyil, tamam tərs məqamlardadırlar...

Cenni son zərbəni endirdikdən sonra Mayklın kəsik başı onun ayaqları altına fırlandı. Cenni artıq ondan qorxmurdu. Bəli. Məhz belə idi. Hətta bu xəstə ruhlu sadistin cansız başına doğru bir müddət baxıb içdənliklə gülümsədi də...

Budur: güllə atıldı və Cenni yara almadan yerə sərildi. O, bunu böyük çətinliklə edə bildi. Maykl “MAGNUM” markalı tapançadan Cenniyə atəş açdığını və onu vurduğunu yəqin etsə də nəticədə Cenninin sağ qaldığını gördükdə çox təəccübləndi və ikinci hücum üçün hazırlaşdı. Ancaq Cenni bir əlindəki tapançada güllə olmadığını çoxdan yəqin etdiyi üçün digər əlindəki qılıncla dərhal – boşa bir saniyə də itirmədən ona doğru hücum etdi...

Artıq otaqda onlardan başqa kimsə yox idi. Cenni fürsətdən istifadə edib ani baxışlarıyla otaqdakı əşyaları gözdən keçirdi. Aha. Deyəsən, nəsə tapdı axı. Bəli. Otağın sağ küncündə ona lazım olan “SAMURAY” qılıncı və bir köhnə markalı tapança vardı. Və Cenni ani hərəkətlərlə onları necə götürəcəyini düşünərkən Maykl əlindəki silahıyla onu hədələdi:

- afərin, deməli sənin üçün hazırladığım xüsusi tələlərdən qurtula bilmisən? – Maykl eqoist baxışlarıyla Cennini süzdü və davam etdi – nədir, oyunun ardını burda davam etdirək, nə deyirsən?

- mən səni öldürməyə gəlmişəm, Maykl. Oyun oynamağa isə vaxtım yoxdur. – bir gözü otaqdakı silahlarda qalan Cenni sərt üz ifadəsiylə bildirdi.

Maykl yenə pis-pis gülümsəməyə davam etdi və silahındakı şəhadət barmağını çaxmağa sıxaraq silahı düz Cenninin ürəyinə doğru nişan aldı. Ancaq o anda Cenni bir ildırım kimi yerindən sıçradı və otağın sağ küncündəki qılıncla tapançanı götürməyə macal tapdı...

Cenni binaya doğru sərt-sərt baxdı və qarşısındakı dəhlizə cəld girdi. Vaxt itirmədən üçüncü mərtəbəyə qalxmaq üçün pilləkənlərə doğru getdi. Dəhlizdə kimsə yoxdu və sanki hər şey öz axarında gedirdi... Nəhayət, Cenni üzərində “MAYKL CONOTAN” yazılan qapı ilə üz-üzə gəldi. Beynində dəqiq bir şey yoxdu, ancaq o, bu an mənfur düşmənindən intiqam alacağına inanırdı. Bir neçə saniyə sakitcə durub qapıya baxdı. Nəsə fikirləşdi. Bəli. Onun silahı yox idi. Bəs qapı açılanda nə edəcəkdi?... Cenni başından bütün əks fikirləri qovdu və qapını sərt yumruğuyla döyəclədi...

Cenni dərhal ayağa qalxıb otağı ələk-vələk etsə də, nə bir silah, nə də üzərində Mayklın yeni ünvanı (Maykl son olaydan sonra Cennidən gizli başqa bir evə köçmüşdü) yazılan dəftər, adi kağız parçası belə tapmadı. Amma son olaraq yenicə boğaraq öldürdüyü adamın ciblərinə baxmağa girişdi. Elə bir neçə saniyə içində cibindən bir bloknot tapdı. Bloknotu açıb baxdığı zamansa üzü böyük sevinclə dolu gülümsəməyə qərq olmuşdu... Birdən çılpaq olduğunu xatırladı və dərhal otaqdakı qarderobdan özünə bir şeylər axtarmağa qərar verdi...

Cenni özündən cüssədə ağır və qol gücündə dəfələrlə yüksək olan daz, qulağı sırğalı, boynu ilan döyməli adamı ayaqlarıyla boğmağa davam edirdi. Çılpaq olması və olduqca cazibədar bədəni hazırda ona çox kömək edirdi. Çünki qarşısındakı düşmən kişi idi və cinsi tələbatı həddən artıq olan biri idi. Odur ki, Cenninin ayaqları arasından qurtulmaq fikrindənsə o, tamam başqa xəyallara qapılmışdı. Baxmayaraq ki, nəfəsi getdikcə daralır və gözlərinin qabağı qaralırdı. Amma deyəsən, bu acgöz keçəl, Cenninin məhrəm yerlərini görərək, həm də bilavasitə canlı təmasda olaraq canını tapşırmaqdan həzz alırdı...

Cenni öncə nisbətən arıq və cılız olan adama girişdi: onu iki ani əl-ayaq hərəkətləriylə çaşdırdı. Sonra qəfildən havaya qalxıb ard-arda iki güclü təpik endirdi sifətinə. Adam yerə səriləndə başı təsadüfən bir mebel çıxıntısına dəydi və oradaca keçindi. Ardından digər iri bədənli olan kişiyə bərk bir yumruq vurdu və otağın küncünə doğru çəkildi. Özünü qorumağa çalışırdı. Lakin bir yandan çılpaq olması düşüncələrinə təsir edirdi. Sırayla dörd kişi tərəfindən zorlanmasına baxmayaraq o hələ də çılpaq olmasından, yad kişinin qarşısında dayanmasından utanırdı. Qarşısındakının halısa olduqca betər idi. Çünki indi o, Cennini tutmaq və ya döymək barəsində deyil, daha çox lüt bədəninə baxmaqla məşğuldu. Elə bunu fürsət bilən Cenni ani sıçrayışla ona hücum etdi...

Tamamən halsızlaşan Cennini bir evə gətirdilər. Maykl telefon vasitəsiylə adamlarına dönə-dönə tapşırdı ki, nə badə onu gözdən qoyalar, o, çox ağıllı və sərrast qadındır, ehtiyatlı olsunlar. Bu qənaətə üç illik sevgili həyatında gəlmişdi Maykl və demək olar ki, Cennini çox yaxşı tanıyırdı... İki nəfərdən ibarət qrup onu çarpayıya uzatdı və başçılarından gələcək olan yeni əmri gözləmək üçün hərə bir tərəfə çəkildi. Digər iki nəfərsə Mayklın qaçaqmal ilə bağlı yeni xüsusi tapşırığını yerinə yetirmək üçün limana yollandı... Bir neçə saatdan sonra Cenni oyandı. Səsini çıxarmadan evə ani bir nəzər yetirdi. Sonra özündə təpər tapıb ayağa qalxdı. Əynində heç nə olmasına baxmayaraq indi o, ancaq və ancaq odlu, alovlu intiqam haqqında düşünürdü. Ehtiras dolu intiqam, ona illər öncə məktəbin yuxarı sinfində oxuduğu zaman məşğul olduğu əlbəyaxa döyüş idman növünü xatırlatdı...

İki nəfər Cennini arasına alıb durmadan döyür və əynindəki paltarlarını cırırdılar. Digər iki nəfərsə maraqlı bir filmə baxırmış kimi onu izləyərək qıraqda dayanmışdılar. Cenninin az öncə qəbul etdiyi içkinin, içkisinə gizlicə qatılan sabitləşdirici dərmanın təsiri güclü olduğundan o, nə düşündüsə də düşməninə yenildi. Qollarında, qıçlarında taqət qalmamışdı. Və tamamən çılpaq olduğu zaman kişilər ac köpək kimi dördü birdən dözə bilməyib üzərinə şığıdılar... Bir saatdan sonra bədənində dərin ağrı və beynində sarsıntı izləri vardı. Çünki dörd vəhşi ona acımadan və fasiləsiz olaraq ard-arda təcavüz etmişdi...

Maykl, Cennini adamlarına tapşırıb sərxoş vəziyyətdə depodan ayrıldı. Cenni nə edəcəyini düşünərək ətrafında var-gəl edən ac itlərə bənzər adamlara böyük qorxu hissiylə baxırdı. Və beləcə bir müddət acgöz kişilər bu qadınla oynamağa başladılar: əvvəlcə tutub bir-birinin üstünə atırdılar, sonra incə vücudunu, gözəl bədənini vəhşi kimi əzməyə, “oxşamağa” başladılar. Nəhayət, Mayklın tapşırığıyla bir-birinə bağlı şüşə bloklar olan kiçik bir labirintə gətirdilər onu. Və Mayklın öz otağında kamerayla izlədiyi, aradabir mikrofonla danışdığı əsrarəngiz oyun başladı: oyun zamanı Cenni cürbəcür həşəratlarla, böcəklərlə, zəhərli bitkilərin olduğu sahələrlə qarşılaşdı... Çox iztirab çəkdi, incindi, amma bezmədi, yorulmadı, içində tədricən yaranan intiqam hissi ona bütün çətinliklərin öhdəsindən gəlməyə kömək etdi. Ancaq o, qarşıda nə ilə “imtahan” ediləcəyini bilmirdi. Elə bir şey ki, nə edir-etsin əsla dözə bilməyəcəkdi...

Artıq Cenni, qarşısında, sevdiyi, illər öncə aşiq olduğu adamı deyil, tamamən ona yad olan, hətta insanlıqdan çıxmış bir varlığı görürdü... Nə deyəcəyini bilmirdi... Susmuşdu... Bütün hisləri bir anda yox olmuşdu... Vücudu, ruhu donmuşdu... Qadınlıq qüruru alçalmış, məhrəmliyi yox olmuşdu... Namusu tapdanmış, mənliyi kirlənmişdi... Artıq Cenni Şifer tamam başqa birisinə çevrilmişdi...

- bu nə deməkdir, Maykl – Cenni böyük sarsıntı içində soruşdu.
- heeç... – yataqdan cəld qırağa atlanan Maykl əynini geyinərək düşdüyü bu vəziyyətdən çıxmaq istəyirdi.

Yataqda isə çılpaq vəziyyətdə başqa qadın vardı. Qarşılaşdığı bu mənzərə çox ağır idi. Bəli. Qadın üçün kişinin hər qüsuru bağışlanan olsa da xəyanət, özü də doğma evdə, doğma yataqda bir başqasıyla xəyanət... O gün o qadın dərhal evi tərk etdi. Ardından Cenni və Maykl bir müddət mübahisə etdilər. Cenni nə qədər etdisə də Mayklı bağışlaya bilmirdi. Amma üç illik gözəl sevgili həyatlarının üstündən xətt də çəkə bilmirdi... O gecə isə dəhşətli bir şeyin başlanğıcı oldu: Maykl bir dostundan aldığı yeni narkotik maddəni sınadı. Amma qısa zamanda pis günə qaldı: özünü itirdi. Qısa müddətdə dəyişilib başqa adama çevrilmişdi: əslində daxilindəki, içindəkini - gerçək Mayklı ortaya çıxarmışdı o maddə. Hansı ki, hələ Cennilə tanış olmamışdan qabaq bir müddət psixoloji gərginlik yaşayan Maykl sadizmə meyllənmişdi. Ard-arda bir neçə məşuqəsini müxtəlif cür dəhşətli oyunlarla bərbad hala salmışdı... O günü yoluna qoymaq üçünsə birtəhər Cennini dilə tutdu və söhbət etmək üçün yaxınlıqdakı bara getdilər. O barda da Maykl bir dostunun köməyilə Cenninin içkisinə xüsusi maddə qatdı. Sonra onu hamıdan gizlədiyi, qaçaqmal saxladığı özəl deposuna gətirdi. Və burada Cenni nə baş verdiyini anlamağa çalışırdı...

Yataqda Cenni və Maykl qol-boyun olmuşdular: dərindən, içdən, saflıqla bir-birilərinə sevgilərini göstərirdilər. Hər ikisi günahsız ruhlar kimi çılpaq və Məlakələr qədər azad idilər. Özəlliklə durmadan sevdiyinin boynunu, boğazını öpən, dişləyən Cenni hər sevgi inləyişi zamanı daha da gözəlləşir, Mayklın gözündə əvəzi olmayan qadın obrazına çevrilirdi. Ağuşundakı yarına o qədər dərin məhəbbətlə baxırdı ki Maykl, ya da elə hiss etdirirdi Cenniyə, indi bu qadından xoşbəxt kimsə yoxdu dünyada. Canı qədər sevdiyi kişinin qollarında, onun sevgisini, nəvazişini, hətta şirin kobudluğunu: bədəninin bədənini əzməsini, toxunuşunu, nəfəsini duymaq qədər heç bir ayrı özəl duyğu ola bilməzdi Cenni üçün... Fasiləsiz yarım saatdan çox birlikdə cənnət həzzi yaşayan cütlük növbəti yarım saatı yanaşı uzanaraq söhbətləşməklə keçirdi... Bir saat sonra isə hər ikisi yatmışdı... Bir qədər sonra Mayklın telefonuna bir dostundan mesaj gəldi: “QARDAŞ, DEDİYİM QIZI GƏTİRƏCƏM SİZƏ, SƏN VAXTI TƏYİN ET VƏ DİNCƏL”... Beləcə üç illik saf sevginin divarı xəyanət çatlarıyla parçalanmağa başladı. Və bu an sanki zaman durdu, irəli deyil, geri getməyə başladı: hər şeyin necə başladığı və səbəblərin yarandığı o ilk ana...

6 mart 2017