Hanı o əzəmət,hanı o vüqar?
Nadanlar çoxunu zəlil qoydular.
Atdılar,tutdular biri - birini,
Niyə bəziləri bilmir yerini.

Var idi əvvəllər börkü olanlar,
Dar gündə hamıya ərki olanlar.
Tülkülər itlərlə dostluq eləyir
Nə yaman çoxalıb tülkü olanlar.

İndinin çaqqalı dəyişib işin,
Gecəli, gündüzlü sürür gərdişin.
Zakirin diliylə desək, lənət ,...
Lənət ustasına belə vərdişin.

O gün təsadüfən Ququşu gördüm,
O torba tikəni söydüm, ha söydüm.
Mən söyüş bilməzdim, 50-60 il..
tanıyan bilir ki, belə deyildim.

Cibimdə var hazır bir nekroloqum,
Bəlkə bu günlərdə ona oxudum.
Var olsun, yaşasın oğul, uşağı,
Amma nadanlığı - ona uçurum.....

Nazim Nəsrəddinov.