Garb olmasaydı makbere benzerdi hâk-zâr;
Bu kubbe-i bülend ona bir heykel-i mezâr...
Her şey sönerdi şem’a-ı idrâkimiz gibi,
Levh-i hayatımız gibi âfâk olurdu târ;
Tanzîr ederdi arz, muhîtât-ı maşrıkı;
Ya’ni cihân olurdu şeb-âlûd bir diyâr...
***
Garbın ufuklarında doğan nûr-ı hâb-sûz
Açtı cihâna bir seher-i ârzû-fürûz,
Saçtı kulûba şa’şaa-ı inkılâbını;
Hep fikirler kesildi birer meşher-i füyûz;
Mahsûlüdür, o lem’a-ı efkâr-perverin
Maşrıkta ra’şe-dâr, ışıklı bir on temmûz.
*** *
Mağrîb bugün bedâyi’in en şanlı meşheri,
Günden güne tekemmüle atlar hünerleri!
Bir zümre-i dühâtın esmâr-ı fikridir;
Sahn-ı münevverindeki, âsâr-ı ezheri
Bir ma’kes-i sedâ-yı hayât... İşte bir cihân:
Âguş-ı nûr-pûşu hakikat seherleri.
*** *
Şarkın likasını bürümüştür bugün sehâb
Fikrin lisânı bağlı, dimâğın yerinde hâb!
Serbesttir dehânı riyâ-kâr olanların,
Bilmem, ne oldu şâhid-i sehhâr-ı inkılâb!
Ey tâli’i gunûde-i hırmân olan muhît
Sızlar içim bu hâline ey kişver-i harâb.
**** *
Ey ma’bed-i esâret olan âdemiyete...
Sen nâmzed misin ebedî kahr ü zillete?
– Bilmem nedir? – ki sende bu cinnetli iştiyâk?
Ey şark! “Unutma, bârikalar asr-ı feyzidir”
Nakş etmeli bu sözleri elvâh-ı fikrete!...
****